خاصیت ضدباکتریایی ژل رویال علیه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی به طور علمی اولین بار در سال 1939 توسط McCleskey و Melampy نشان داده شد. مطالعات متعدد دیگری طی دهه های بعد اثرات ژل رویال و 10-HDA به عنوان مهم ترین جزء ژل رویال را علیه باکتری های متعدد از جمله اشرشیا کلای و میکروکوکوس پایوژنز گزارش کردند. سپس در 1990، Fujiwara و همکاران رویالیزین را از ژل رویال جدا کردند و بررسی حداقل غلظت مهارکنندگی (Minimum Inhibitory Concentration) ژل رویال خام نشان داد که هم باکتری های گرم مثبت و هم گرم منفی که تست شدند، مقاومت کمی به این ماده داشتند. البته برای سویه های باکتریایی متعلق به جنس های بایفیدوباکتریوم، کلستریدیوم، کورینه باکتریوم، لاکتوباسیلوس، لوکونوستوک، استافیلوکوکوس، و استرپتوکوکوس، غلظت مهارکنندگی رویالیزین با رده های آنتی بیوتیکی متعددی یکسان بود.
در سال 2002، محققینی در تایلند فعالیت ضدباکتریایی ژل رویال خام و هر دو عصاره های واجد لیپید و چربی گیری شده را بررسی کردند. همچنین، آنها اثرات این محصول را در شرایط زمانی و دمایی مختلف ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که نگهداری ژل رویال به مدت کوتاه در دمای انجماد اثری بر خواص ضدباکتریایی و باکتریواستاتیک این ماده نداشت. درعوض، این محققین مشاهده کردند که فعالیت ضدباکتریایی ژل رویال طی زمان در تمامی دماهای آزمایش شده اندکی افت کرد.
فونتانا و همکاران در سال 2004 با استفاده از اسپکترومتری جرمی چهار پپتید ضدمیکروبی به نام ژلین ها را در ژل رویال شناسایی کردند. ژلین های I و II بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را داشتند و بعد از آنها ژلین III بود که فعالیتی علیه برخی میکروارگانیسم ها نداشت. در مورد فعالیت ژلین IV هم هیچ شواهدی به دست نیامد.
Brudzynski و همکاران (2015) اثر گلیکوپروتئین های عسل علیه اشرشیاکلای و باسیلوس سابتیلیس را بررسی کردند و فعالیت های ضدباکتریایی این محصول را به MRJP-1 و تا حدی به ژلین ها نسبت دادند. طبق نتایج آزمایش های صورت گرفته توسط اشراقی و همکاران، نقش ضدباکتریایی ژل رویال را می توان به بخش محلول در اتر، یعنی بخشی که حاوی لیپید و اسیدهای چرب ازجمله 10-HDA است نسبت داد و نه به بخش غیرمحلول در اتر که شامل رویالیزین است.
نشان داده شده که خواص باکتری کشی و باکتریواستاتیکی ژل رویال هم مانند سایر ویژگی ها ارتباط نزدیکی با منشأ جغرافیایی، گونه گیاهی، و تنوع ژنتیکی کولونی های زنبور دارند.
